Venerabili Fratri Nostro
IOSEPHO S.R.E. CARDINALI SLIPYJ
Archiepiscopi Maiori Leopolitano Ucrainorum
PAULUS PP VI
Venerabilis Frater Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem
Ea cupientes confirmare quae tibi, Venerabilis Frater Noster, die V huius mensis Maii coram diximus, praesentes Litteras Nostras paterno sollicitoque animo tibi scribendas censuimus, qui quidem grave humili Nostrae Personae commissum meminimus munus gregis Christi pascendi atque «universo caritatis coetui» praesidendi (cfr. S. Ign. Ant., Epist. ad Romanos).
Plane conscii sumus insignium meritorum, quae, pro causa Christi, doloribus mira patientia fortique animo toleratis, tibi comparavisti; compertum etiam habemus, quanta observantia fratres in fide te prosequantur. Ceteroqui Nosmet ipsi, quantum tibi gratulati sssemus quantique egregias animi et fidei faceremus qualitates tuas, tunc tibi id significavimus, cum te ad dignitatem S.R.E. Cardinalis extulimus.Adhuc in presens volumus te certiorem facere, dilectissime Frater Noster, de constanti erga venerandam personam tuam aestimatione Nostra, quae vero Nobis animum addit, ut quae sentimus tibi aperte dicamus de quadam re, quae Nobis consideranda subiecta est ut Vicario unius et summi Pastoris Ecclesiae Universalis, qui est Dominus Noster lesus Christus.
Nobis nuntiatum est in quibusdam recentioris temporis foliis atque in publicis Catholicae Ecclesiae Ucrainae documentis, te titulo Patriarchae praeditum exhibitum esse. Ex qua re non modo magnumcepit dolorem cor Nostrum, sed etiam haud parva facta est confusio et divisio inter Praesules atque fideles ritus byzantini-ucraini, qui hanc Apostolicam Sedem adierunt, ut opportunas explicationes et normas instanter peterent.
Tu probe nosti mentem Sanctae Sedis circa iam propositam erectionem Catholici Patriarchatus Ucraini; quam mentem Officia Nostra, ad quae res pertinet, tibi saepe inde ob anno MCMLXIII communicaverunt. Nosmet ipsi per Litteras, die VII mensis lulii anno MCMLXXI datas, decisionem Nostram tibi significavimus: postquam canonicam vigentem doctrinam commemoravimus, te certiorem fecimus de istis: «mature perpensis coram Domino opinionibus Patrum Cardinalium, quamquam animus Noster ad tuas excipiendas preces propensissimus erat, nihilominus rursus aegre in sententiam devenimus procedi non posse, saltern hoc tempore, ad Patriarchatus Ucraini constitutionem». Quae decisio Nostra exinde tibi saepe confirmata est a Dicasteriis Sanctae Sedis, ad quae pertinet (v.g. a Consilio pro Publicis Ecclesiae Negotiis per litteras n. 5755/72 die XXIX mensis Septembris anno MCMLXXII et n. 2615/74 die XXX mensis Aprilis anno MCMLXXIV datas, a Sacra autem Congregatione pro Ecclesiis Orientalibus anno MCMLXXIV per duo folia, quorum alterum die XXIII mensis Novembris dieque IX mensis Decembris alterum, utrumque autem sub n. 368/69 datum est).
Nuntiis recens acceptis, quae diximus, iterum rem penitus perscrutati sumus, considerantes totius quidem Ecclesiae bonum atque Catholicae Ecclesiae Ucrainae utilitatem, ut patet. Adhuc validas omnino invenimus rationes turn iuridicas et historicas, turn spiritales et pastorales, turn etiam adiuncta, omnia nempe quae in commemoratis Litteris Nostris, mense lulio anno MCMLXXI datis, descripta erant. Quapropter non videmus — pro dolor — quo pacto decisionem tunc captam mutari possit; iterum dicimus, hoc saltern tempore. At Nostra interest asserere, rationes politicas omnino ab iterata hac Nostra decisione abesse; quam, ex contrario, suadent magni momenti rationes ad religionem et rem pastoralem pertinentes, cum plena Nobis sit conscientia gravium ministerii officiorum Nostrorum pro Evangelii causa, quippe qui administratores mysteriorum Dei simus, cui aliquando de actionibus Nostris rationem reddere debebimus.
Conversi igitur ad te, Venerabilis Frater Noster, petimus ut Sanctae Sedi factum nolis opponere, quod, cum neque ab aliquo Concilio Oecumenico approbatum sit neque Nostra quidem auctoritate (cfr. ipsum Deer. Concilii Vat.II «Orientalium Ecclesiarum»), periculum inducit Mystico Christi Corpori, sat iam dilacerato, dolenda alia vulnera et gravia inferendi, sicque illi insidiatur unitati Ecclesiae, pro qua rogavit Dominus Noster lesus Christus paulo ante, quam Suam acerbissimam subiret passionem et mortem. Eoque detestabilius id esset, cum fieret hoc ipso lubilari Anno, qui spectatad animorum renovationem et ad homines cum Deo et fratribus reconciliandos.
Aperte collocuti sumus tecum, Venerabilis Frater Noster, fore confisi ut tu ipse operam des, ut catholici christifideles ucraini suam semper servent unitatem inter se et cum Sede Beati Petri, neque per semet ipsos audeant quaestiones dirimere iuris ecclesiastici, quae ipsi Sanctae Sedi sunt reservatae.
Dum peculiarem benevolentiam Nostram in te confirmamus, quem semper dilectissimum habemus, Nostram tibi impertimus Apostolicam Benedictionem, propitiatricem caelestium auxiliorum.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum,
die XXIV mensis Maii, anno MCMLXXV,
Pontificatus Nostri duodecimo.
PAULUS PP. VI
